
Adèle - Adèle
De Groot en Wallis De Vries groeven in die vijftigjarige geschiedenis een groot aantal anekdotes en liedmateriaal op, als ware die geschiedenis een grote verkleedkist. Ze regen die losse vondsten aaneen in een vorm en met een esthetiek die knipoogt naar het cabaret uit de jaren zeventig. Met een simpel zwart t-shirtje aan, op een vrijwel leeg toneel met van die typische zilveren gordijntjes, het ene moment een conference doen als jezelf en daarna in een personage stappen en weer terug. En natuurlijk met een vleugel op het podium met daarachter Martin van Dijk, de vaste begeleider van Bloemendaal, die zich af en toen in de verhalen mengt.
Soms zijn de scènes ijzersterk, zoals die waarin Wallis de Vries als een vijfenzestigjarige Bloemendaal haar collega-oudere vrouwen oproept om die mooie, jonge winkelbediende eens flink aan te randen. Op andere momenten zijn ze wat flauwer, zoals wanneer de makers ruzie krijgen over de foto’s voor de diashow die ze over Bloemendaals leven willen tonen. De Groot en Wallis de Vries zijn echter zo’n goed komisch team dat ze ook met minder materiaal wel wegkomen.