
Schudden - Henk!
U kent ‘m vast: Henk. Het is de man die u niet wilt zijn, de man naast wie u als vrouw niet elke ochtend wakker wilt worden. Die treurige man van verderop in de straat, met dat nietszeggende autootje en dat suffe baantje. Van wie u altijd zegt: ‘Als ik zo word, ga ik mezelf verhangen.’ En intussen weet u dat u al een beetje (met) een Henk bent, of hard op weg. En daar lacht u dan maar om.
Daarom is het goed dat het duo Schudden in zijn tiende theatervoorstelling Henk in zijn volle gebrek aan glorie aan ons presenteert. Zowel thuis, bij zijn vrouw en met de buren, als op zijn werk als lulletje rozewater bij een winkel in huishoudelijke artikelen. Waar de chef zelfs zijn naam vergeet als hij nog maar de enige werknemer is.
Henk ondergaat het allemaal lijdzaam. Zijn leven gaat als een nachtkaars uit. Verzet komt alleen ’s nachts, in zijn nachtmerries. Dan is Henk de stoere held, de redder van de wereld, de wreker. En het mooie van Henk is: hij begint deze voorstelling als een typetje, een lullig mannetje uit een stripverhaal, maar hij wordt allengs een personage waarmee je te doen krijgt.
Dat soort mensen op een cabaretpodium neerzetten kunnen Emiel de Jong en Noël van Santen als geen ander. Het tragikomische verhaal is hun specialiteit geworden. In (Perrongeluk) Henk acteren De Jong en Van Santen het leven van de antiheld en zijn plaaggeesten weer uiterst vaardig bij elkaar, in een zeer ingenieus houten decor. Dat op het eerste gezicht gewoon een schuin aflopend extra podium op het podium lijkt, maar in de anderhalf uur die volgen een bewonderenswaardig multifunctioneel bouwwerk blijkt te zijn.