Youp van 't Hek - Wigwam
Als je je eigen housewarmingparty verlaat om naar huis te gaan en je belt vervolgens aan bij je oude woning, dan ben je of behoorlijk in de olie, of je bent het gevecht tegen de ouderdom aan het verliezen. Bij Youp van ’t Hek is het van beide iets in Wigwam, zijn nieuwste kunstje. Nee, met ‘kunstje’ bedoelen we niets denigrerends. Voor wie in dertig jaar tijd vierentwintig onemanshows (plus zeven oudejaarsconferences) maakt, moet de pet blijvend af.
Maar een beproefd recept zou je na al die jaren best eens kunnen opfrissen met wat nieuwe ingrediënten. Wigwam is wel heel erg doorsnee-Youp. Amusant, zoals altijd, maar meer ook echt niet. Alles wat hem herkenbaar heeft gemaakt in de loop der jaren, schudt hij uit de mouw: iedereen gniffelt al als hij na opkomst de eerste rijen geringschattend monstert, niemand die schrikt als hij onze burgerlijkheid en onze voorspelbare levens met een paar sneren en keurig gespeelde woedeaanvallen belachelijk maakt. Wij zijn lafbekken, bankdirecteuren zijn graaiers en de meerderheid van de rest is een lul en moet opflikkeren. Een paar flinke grappen over actuele zaken, een paar beledigingen aan het adres van de duikende Patty Brard, altijd prijs, plus een ode aan de liefde, ons enige houvast.